اثر پیشگیرانة شش هفته تمرین شنا بر سطوح برخی از سایتوکاین‌ها و عامل تنظیم نورونی مشتق‌شده از مغز در رت‌های مدل EAE

مالتیپل اسکلروزیس یک بیماری خودایمنی پیش‌رونده و مزمن سیستم اعصاب مرکزی است که با از بین رفتن غلاف میلین سلول‌های عصبی همراه است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر پیشگیرانة 6 هفته تمرین شنای اجباری بر سطوح TNF-α، IL-10 و BDNF در رت‌های مدل EAE بود. 25 سر رت مادة نژاد لوئیس به پنج گروه شامل کنترل سالم، کنترل ام.اس، شنای سالم، شنای ام.اس و حلال تقسیم شدند. تمرینات شنا به مدت 6 هفته و 5 روز در هفته انجام گرفت. برنامة تمرین شنا با 30 دقیقه آغاز شد، که این مدت با افزایش پنج دقیقه روزانه در هفتة دوم به 60 دقیقه رسید. اضافه‌بار تمرینی با تنظیم قدرت و سرعت آب هنگام شنا، تنظیم شد. همچنین، مدل EAE در انتهای هفتة ششم تمرینات القا و پس از 14 روز بافت‌برداری از مغز رت‌ها انجام گرفت. نیمکرة راست برای بافت‌شناسی و نیمکرة چپ به‌منظور انجام آنالیز سنجش پروتئین به آزمایشگاه منتقل شد. تمرین شنا در رت‌های مدل EAE به کاهش معنا‌دار TNF-α P < 0/001 و عدم تغییر معنا‌داری در IL-10 (71/0=P) و BDNF (70/0=P) منجر شد. علائم بالینی در رت‌های تمرین‌کرده با تأخیر ظاهر شد. علاوه‌بر این، نتایج حاصل از رنگ‌آمیزی بافتی نشان داد که بین گروه تمرین کرده و تمرین‌نکرده تفاوت چشمگیری از نظر التهاب مشاهده نشد. دمیلینه شدن ناشی از مدل EAE سبب افزایش آسیب به بافت مغزی می‌شود که نشان می‌دهد ورزش شنا با شدت و مدت مطالعة حاضر نمی‌تواند در پیشگیری از بیماری مؤثر باشد، هرچند این علائم در مدت کوتاه به تأخیر افتاده باشد.